نیلوفرانه...

نیلوفرانه...

الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویم
نیلوفرانه...

نیلوفرانه...

الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویم

در فکر دیدارت که هستم ای عزیز جان

من آسمان پیما تو را فریاد خواهم کرد

در  واژه ها یم جستجویت می کنم هر شب

صد مثنوی ای یار را تکرار خواهم کرد

اینجا غروبش بی تو بس تاریک و غم آساست

من بی تو هر دم بر غروب اصرار خواهم کرد

در دل وجود نور را احساسکردم من؟

نی..من چگونه نور را انکار خواهم کرد؟

امشب حضور دوست را احساس خواهم کرد

 تا آسمانها تا خدا پرواز خواهم کرد