نیلوفرانه...
الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویم
نیلوفرانه...
الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویمپیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مرداد 1392 3
- تیر 1392 7
- بهمن 1391 1
- دی 1391 1
- آبان 1391 2
- مهر 1391 1
- شهریور 1391 2
- مرداد 1391 4
- تیر 1391 7
- خرداد 1391 4
- اردیبهشت 1391 7
- فروردین 1391 7
- اسفند 1390 1
- بهمن 1390 5
- دی 1390 4
- آذر 1390 8
- آبان 1390 2
- مهر 1390 2
- شهریور 1390 7
- مرداد 1390 10
- تیر 1390 2
- خرداد 1390 5
- اردیبهشت 1390 14
- فروردین 1390 5
- اسفند 1389 3
- دی 1389 1
- آذر 1389 4
- آبان 1389 2
- مرداد 1389 3
- تیر 1389 2
- خرداد 1389 7
- دی 1388 1
- آبان 1388 1
- مرداد 1388 1
- تیر 1388 2
- خرداد 1388 1
- اردیبهشت 1388 2
- فروردین 1388 2
- بهمن 1387 1
- آذر 1387 4
- آبان 1387 2
- تیر 1387 1
- اردیبهشت 1387 2
- اسفند 1386 1
- بهمن 1386 2
- آذر 1386 1
- آبان 1386 1
- مهر 1386 2
- شهریور 1386 1
- مرداد 1386 12
- تیر 1386 12
آمار : 132463 بازدید
Powered by Blogsky
شاید او رابعه بود...
دلم گرفته بود
حس قاب عکس خاک گرفته گوشه گنجه قدیمی را داشتم...
لبریز از ...بماندها...
یک داستان انگار آمد تا ...نه همزاد پنداری نکردم...فقط آرام شدم ...انگار....
پرستو مهاجر
1389/03/06 ساعت 13:37
سلام
خدا را شکر....
که توانستم آرامت کنم با این پست...
خدا را شکر...