نیلوفرانه...
الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویم
نیلوفرانه...
الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویمپیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مرداد 1392 3
- تیر 1392 7
- بهمن 1391 1
- دی 1391 1
- آبان 1391 2
- مهر 1391 1
- شهریور 1391 2
- مرداد 1391 4
- تیر 1391 7
- خرداد 1391 4
- اردیبهشت 1391 7
- فروردین 1391 7
- اسفند 1390 1
- بهمن 1390 5
- دی 1390 4
- آذر 1390 8
- آبان 1390 2
- مهر 1390 2
- شهریور 1390 7
- مرداد 1390 10
- تیر 1390 2
- خرداد 1390 5
- اردیبهشت 1390 14
- فروردین 1390 5
- اسفند 1389 3
- دی 1389 1
- آذر 1389 4
- آبان 1389 2
- مرداد 1389 3
- تیر 1389 2
- خرداد 1389 7
- دی 1388 1
- آبان 1388 1
- مرداد 1388 1
- تیر 1388 2
- خرداد 1388 1
- اردیبهشت 1388 2
- فروردین 1388 2
- بهمن 1387 1
- آذر 1387 4
- آبان 1387 2
- تیر 1387 1
- اردیبهشت 1387 2
- اسفند 1386 1
- بهمن 1386 2
- آذر 1386 1
- آبان 1386 1
- مهر 1386 2
- شهریور 1386 1
- مرداد 1386 12
- تیر 1386 12
آمار : 132614 بازدید
Powered by Blogsky
سلام ماه خدا...
مهمان حبیب خداست
.
.
.
.
.
.
.
قربان کرمت...این همه پذیرای حبیبت هستی!
حتی خوابش هم عبادت است!
هر آیه خواندنش ختم قرآن!
صاحب خانه...ما را دریاب...کاری کن گرم نعمتها نشویم...مشغول تو باشیم بالا بالا...
پرستو مهاجر
1389/05/20 ساعت 18:56
وقتی که آدم با دلی که نابی و اصالت پر خلوص خودش رو حفظ کرده با هستی روبه رو بشه همه چیز در ارزشمندی اوج می گیره و از پنجره ی این دل همه ی هستی پر زینت و شوکت می شه.
رمضان بهانست تا سراغ این دل بریم و ببینیم که چه قدر ازش دور بودیم و چه قدر تو حصار کودکی مونده و اجازه ی رشد پیدا نکرده.
پویا و پایا باشی