و تو خداوندی رحیم...

هارِبُ مِنکَ اِلَیک

از غضبت به آغوش رحمتت پناه میبرم.

به امن ترین آغوش...به پناه دستانی که به مهربانی گشوده شده...

ماه رحمت

آنگاه که فرمودی:

                           کَتَبَ عَلی نَفسِه الرحمة

آرام یافتم.تو را داشتم که مهربانی را بر خویش واجب نموده بودی...

حالا غرقم در این مژده...وحس میکنم آغوش رحمت را که:

                        یا باسِطَ الیَدَین بِالرَحمَة

مسافر

واَنَّ الرّاحِلَ اِلَیـکَ قَریبُ المَسافَة

آخدا...قصد سفر کرده ام

راه نشانم بده

خوش آمد

سلام ماه خدا...

مهمان نمیخواهی؟

ماه عسل

کاش در این رمضان لایق دیدار شوم         سحری با نظر لطف تو بیدار شوم

                     کاش منت بگذاری به سرم مهدی جان      تا که هم سفره ی تو لحظه ی افطار شوم

کاش...