نیلوفرانه...
الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویم
نیلوفرانه...
الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویمپیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- مرداد 1392 3
- تیر 1392 7
- بهمن 1391 1
- دی 1391 1
- آبان 1391 2
- مهر 1391 1
- شهریور 1391 2
- مرداد 1391 4
- تیر 1391 7
- خرداد 1391 4
- اردیبهشت 1391 7
- فروردین 1391 7
- اسفند 1390 1
- بهمن 1390 5
- دی 1390 4
- آذر 1390 8
- آبان 1390 2
- مهر 1390 2
- شهریور 1390 7
- مرداد 1390 10
- تیر 1390 2
- خرداد 1390 5
- اردیبهشت 1390 14
- فروردین 1390 5
- اسفند 1389 3
- دی 1389 1
- آذر 1389 4
- آبان 1389 2
- مرداد 1389 3
- تیر 1389 2
- خرداد 1389 7
- دی 1388 1
- آبان 1388 1
- مرداد 1388 1
- تیر 1388 2
- خرداد 1388 1
- اردیبهشت 1388 2
- فروردین 1388 2
- بهمن 1387 1
- آذر 1387 4
- آبان 1387 2
- تیر 1387 1
- اردیبهشت 1387 2
- اسفند 1386 1
- بهمن 1386 2
- آذر 1386 1
- آبان 1386 1
- مهر 1386 2
- شهریور 1386 1
- مرداد 1386 12
- تیر 1386 12
آمار : 133102 بازدید
Powered by Blogsky
زمان
بزرگ شدیم.بسیار سریع تر از انکه یادمان بماند صمیمیت
خاک بازی. گریستن. زود دل بستن. زود دل کندن... ورحمه للعالمین به خاطر همین ها به کودکیمان علاقه داشت. دلم می خواهد باورکنم.....اسمان مال من است
پرستو مهاجر
1386/04/10 ساعت 02:19
درود بر شما
سارای عزیز خوش آمدید. هنگامی که کوچک بودیم می خواستیم زود بزرگ شویم ولی حالا در حسرت دوران کودکی هستیم
به من هم سر بزن
بدرود
اگر به خانه ی من آمدی
برای من چراغ بیاور
و یک دریچه
که از آن به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم