نیلوفرانه...

نیلوفرانه...

الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویم
نیلوفرانه...

نیلوفرانه...

الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویم

فرصت بودن

گر رسدتو را فردی

پرسدت فلانی هان؟در کجای دنیایی؟

                                 پاسخت چه خواهدبود؟

در جواب این واژه حرف دل چه خواهی گفت؟

در کجای بودن ها دست و پا زنی انسان؟                                     

                                   در کجای مقصدها -نیل رفتنی حالا؟

گر بگویدت حالا

فرصتت تمامی رفت

باید از قدم افتی

               وقت باز خواهی شد...

.

.

.

این سوال رعب اور ذهن خسته ام پر کرد

با خودم بگفتم من

                     اول مسیری تو؟

نی فلانی کم عقل ده قدم عقب رفتی...

وقت آمدن...اول..

                   پاک چون گلک بودی...

پاکیت کجا رفته؟....هان عمو بگو پاسخ...

ده قدم عقب رفتی از وجود پاک خود         

                    غرق منیتت گشتی گم شدی به خواه خود

.

.

.

 در کجای دنیاییم

                 دردنیت و پستی

                             ای خدای عالم ها

                                     بر سرم بنه دستی ...

  گم شدم در این گنداب -سازه دو دست خود-

یاریم نما ربا مرده ام  ز هست خود

دست من بگیر و بر تا مقام انسانی

                      حاصل همه عمرم ...یک سبد پشیمانی...

عشق امد...

دیدم به دو چشم خود

عشق امد و بر در زد...دیدم که بهار امد

سبزینه به بار امد

دیدم همه عالم را نور نبوی پر کرد

شکرانه به جا آرید 

عیدی ز خدا گیرید

نقاش جهان این ماه نقشینه بر تر زد

اعیاد شعبانیه مبارک باد.

       

((مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید)):قول حافظ به شب یلدا بود

دی و بهمن بگذشت

                          اسفند هم...

و خبر از یار

               نه آمد و نه شد

عید نوروز تفال آمد

                        ((یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم))

نیش خندی بزدم بر صحفش

گفتمش یا خواجه! من و هم صحبتی یار؟

                                                      کدامین؟

                                                            چه شده؟...ما را بس؟!...

((من و هم صحبتی اهل ریا))شاید صفت من باشد

لکن

    یارم نبود

             که مرا فرصت هم صحبتی اش دست دهد

مژده دادی که مسیحا نفسم می آید....

مردم از مرگ خبر لیک نیامد ... هرگز...

حال میگو یی که یارم... با من؟

خواجه... بازیچه شده این دل من؟

این دلم پوسیده..

گر قرار است مسیحانفسی آید و کاری بکند...

                                          هم الان است که باید برسد

هم الان است که باید

                          بشکافم دل را سقف

                           و بسازم طرحی نو در فلکش.....

قصه

آمدم امشب برایت قصه ای زیبا بگویم

گوش کن زیبای نازم آمدم لالا بگویم...

جای لاله جای شب بو

              دشت گل اوردم امشب

لالالالا دشت مریم

لالالالا دشت نرگس ...

                       قصه عیسای مریم

                      قصه مهدی نرگس  

قصه نور و امید و قصه عشق و محبت

نرجسی از نسل مریم

                      مهدی از نسل محمد...

آمدم امشب برایت قصه ماندن بگویم:

پرچم باقی بماندن دست مهدی محمد...

کودکم

ماهم

امیدم

آمدم امشب تو را من

                     آشنا سازم به نابی

                                 دامنت را پر بسازم از گل عشق الهی

مژده دارم من برایت       

        مردی می اید ز باران

                 نور می پاشد به دوران

                       مردی از دامان زهره            

                             مردی ازنسل محمد

دیده بر هم کن امیدم

 میسپارم بودنت را دست مولایم عزیزم

در کلاس و مکتب او نو نهالیت ببینم

در رکاب حضرت او سر فرازیت ببینم

...لالالالالاگل مریم

لالالالاگل نرگس

               عشق دوران کی می ایی؟ لالالالا گل شب بو...

 

       

من چه دلتنگ تو ام

دستانم...

                          وتمام هستم

همه دل تنگ ثنای تو شده

من مگر اشرف خلق تو نبودم ربا

ومکانم فردوس

من چه کردم با خود؟

دستهای خود را سوی تو اوردم

امدم بهر گدایی امشب

از سر امشب من را

 ادمی کن که دوباره بشود کل ملک

سجده کردن بر وی را

فخر خود پندارند

من میان همهگان دل به تو دارم وبس...یاریم کن یا رب...