نیلوفرانه...
الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویم
نیلوفرانه...
الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویمدوست قدیمی
روزها از ان روز میگذرد که تو را کشف کردم به عنوان همراهی برای همیشه .
شاید قبلا بارها تو را دیده بودم
از بسیار قبل شاید قبل از یک سالگی ..کاملا اتفاقی...
گاه گریه تو را به من نشان میدادند شاید ارام گیرم...
و در اوج لجبازی به تو می خندیدم....
و بی شک همراه با وفای دو ران شیرین بین نوجوانی وجوانیم بودی...
بگذریم که گاهیزیاد حساس بودی....
وهمیشه بسیار صادق....
وصداقت زیادت گاه ازار دهنده...ولی چون همه به تو وابسته شده ام...انقدر که مانده ام تو ایینه ای وبدل یامن...
امده ام دستانت ببوسم
سر برپایت نهم
در اغوشت جای گیرم
وعاشقانه تر از همیشه بگویم بهترینم دوستت دارم
مادرعزیزم دوستت دارم
کجایی؟
ایا همیشه گشودن بال نشانه پرواز است؟
ایا ترک اشیانه همیشه به معنای کوچ پرستوست؟
نیست هیچ پرستویی که بخواهد بال زند ولی کوچ نکند؟
وجود دارد کبوتری که بال بگشاید و پرواز نخواهد؟................
می دانم که تو وان چشمان نقره ایت اینجا نیستند........پس ادامه نمیدهم ملکه...
خرابم...خراب...
همیشه بودی..ایت رحمت خدا تو را به ...........
کجایی؟؟؟؟؟...
(حرف در گوشی بود ...شاید او هم باشد)
جستجو
اگر به جستجویم بیایی می یابیم... دخترک را دم در یک لنگه پا نگه داشته ام .خسته ام باید عجله کنم... اگر دیرتر بجنبم به شیر یارانه ای نمیرسم.معلوم نیست دخترک لنگه کفش تابستانیش را چه کرده...همه جای خانه روبراه ومرتب را به هم میریزم...دخترک هم کمک شایانی میکند به درهم ریختن خانه واعصاب من ...دیرم شده
.. خانه به هم ریخته..واز همه بدتر اعصابم است که مثل سی دی پر خش ارور میدهد...فی البداهه ای خدای غرایی میگویم و.... کفش را میبینم زیر پایه جاکفشی پنهان شده.... سر بلند میکنم که ان ای خدای عصبی را جبران کنم ...چشمم به تابلوی روی دیوار میافتد...
شرمنده سر به زیر انداخته وزیر لب میگویم تورا که بیشتر گم کرده بودم زودتر یافتم عشق من...
هر کس تو را طلب کند می یابدت
وهرکه تورا یافت عاشقت میشود
وهر که عاشقت شد جانش خواهی گرفت
ودیه هران کس که اینگونه جان دهد برتوست
وتو دیه اویی. تو.....تو....تو.........
حرف نیست حدیث قدسی ((من طلبنی وجدنی))خود خود خداست.........