نیلوفرانه...

نیلوفرانه...

الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویم
نیلوفرانه...

نیلوفرانه...

الهی!چه بی صدا و چه بی منت می بخشی و من چه حسابگرانه و مغرورانه تسبیح می گویم

من خدا را...

امدم مژده دهم من خدا را دیدم

وبگویم همه اهل زمین

رب ما چه زیباست...

آمدم مژده دهم که خدا اینجا هم

 خانه دارد مردم

و

به قول شاعر

 کعبه سنگیست که ره گم نشود

من

 با دو چشم ساده

 در میان مردم

هم خدا را دیدم هم خداییش را

من بدیدم که خدا

 همره اسم رئوف

مادرانه روی فرزندی را

 بوسه میزد ارام

و بدیدم رزاق با دو دستی پنهان

پدرانه وام میداد

بدون منت

من بدیدم که رحیمانه گنه میبخشید

کینه در دل نگرفت

من بدیدم ستار

وندیدن ها را

و..........

وبفهمیدم

من

نفس واحد که بگویند چه معنا دارد.

وبه درکم امد

نفخه روح خدا در آدم یعنی چه

بشر از هر چه که در عالم هست

گر خدایی باشد

به خدا مثل تر است

وخدا

 یکه و واحد

 تک گل بی عیب است

فرصت بودن

گر رسدتو را فردی

پرسدت فلانی هان؟در کجای دنیایی؟

                                 پاسخت چه خواهدبود؟

در جواب این واژه حرف دل چه خواهی گفت؟

در کجای بودن ها دست و پا زنی انسان؟                                     

                                   در کجای مقصدها -نیل رفتنی حالا؟

گر بگویدت حالا

فرصتت تمامی رفت

باید از قدم افتی

               وقت باز خواهی شد...

.

.

.

این سوال رعب اور ذهن خسته ام پر کرد

با خودم بگفتم من

                     اول مسیری تو؟

نی فلانی کم عقل ده قدم عقب رفتی...

وقت آمدن...اول..

                   پاک چون گلک بودی...

پاکیت کجا رفته؟....هان عمو بگو پاسخ...

ده قدم عقب رفتی از وجود پاک خود         

                    غرق منیتت گشتی گم شدی به خواه خود

.

.

.

 در کجای دنیاییم

                 دردنیت و پستی

                             ای خدای عالم ها

                                     بر سرم بنه دستی ...

  گم شدم در این گنداب -سازه دو دست خود-

یاریم نما ربا مرده ام  ز هست خود

دست من بگیر و بر تا مقام انسانی

                      حاصل همه عمرم ...یک سبد پشیمانی...

عشق امد...

دیدم به دو چشم خود

عشق امد و بر در زد...دیدم که بهار امد

سبزینه به بار امد

دیدم همه عالم را نور نبوی پر کرد

شکرانه به جا آرید 

عیدی ز خدا گیرید

نقاش جهان این ماه نقشینه بر تر زد

اعیاد شعبانیه مبارک باد.

       

((مژده ای دل که مسیحا نفسی می آید)):قول حافظ به شب یلدا بود

دی و بهمن بگذشت

                          اسفند هم...

و خبر از یار

               نه آمد و نه شد

عید نوروز تفال آمد

                        ((یار با ماست چه حاجت که زیادت طلبیم))

نیش خندی بزدم بر صحفش

گفتمش یا خواجه! من و هم صحبتی یار؟

                                                      کدامین؟

                                                            چه شده؟...ما را بس؟!...

((من و هم صحبتی اهل ریا))شاید صفت من باشد

لکن

    یارم نبود

             که مرا فرصت هم صحبتی اش دست دهد

مژده دادی که مسیحا نفسم می آید....

مردم از مرگ خبر لیک نیامد ... هرگز...

حال میگو یی که یارم... با من؟

خواجه... بازیچه شده این دل من؟

این دلم پوسیده..

گر قرار است مسیحانفسی آید و کاری بکند...

                                          هم الان است که باید برسد

هم الان است که باید

                          بشکافم دل را سقف

                           و بسازم طرحی نو در فلکش.....

قصه

آمدم امشب برایت قصه ای زیبا بگویم

گوش کن زیبای نازم آمدم لالا بگویم...

جای لاله جای شب بو

              دشت گل اوردم امشب

لالالالا دشت مریم

لالالالا دشت نرگس ...

                       قصه عیسای مریم

                      قصه مهدی نرگس  

قصه نور و امید و قصه عشق و محبت

نرجسی از نسل مریم

                      مهدی از نسل محمد...

آمدم امشب برایت قصه ماندن بگویم:

پرچم باقی بماندن دست مهدی محمد...

کودکم

ماهم

امیدم

آمدم امشب تو را من

                     آشنا سازم به نابی

                                 دامنت را پر بسازم از گل عشق الهی

مژده دارم من برایت       

        مردی می اید ز باران

                 نور می پاشد به دوران

                       مردی از دامان زهره            

                             مردی ازنسل محمد

دیده بر هم کن امیدم

 میسپارم بودنت را دست مولایم عزیزم

در کلاس و مکتب او نو نهالیت ببینم

در رکاب حضرت او سر فرازیت ببینم

...لالالالالاگل مریم

لالالالاگل نرگس

               عشق دوران کی می ایی؟ لالالالا گل شب بو...